TO JUZ JESIEŃ

 No i przyszła jesień. Nie żebym narzekał ale jakoś nie przepadam za tą porą roku ( za zimą zresztą też nie 😞). Szaro, smutno, dzień coraz krótszy no i jeszcze zmiana czasu - obłęd.

Malkontent ze mnie wyłazi.😉

Co prawda z fotografią się nie rozstaję i nawet ostatnio mieliśmy dzień fotografii we Wrocławiu - „Magia Natury” zorganizowany przez nasz Okręg Dolnośląski ZPFP - było fantastycznie. 

Przed nami natomiast festiwal „Wizje Natury” w Izabelinie (listopad 15-16)— dwudniowa impreza organizowana co roku przez ZPFP - uczta dla oczu i uszu (liczne prelekcje).

Ale to nie powód, żeby w oczekiwaniu na Izabelin siedzieć w domu, a to już znak, że gdzieś nas poniosło. 

Rzeczywiście - poniosło!

Korzystając, że jesień jest w miarę „złota” pojechaliśmy w nasze ulubione miejsce niedaleko Wrocławia.

Miejsce o tyle urokliwe, że o każdej porze roku znajdujemy tu jakieś obiekty/ ciekawostki - nadające się do fotografowania i pokazywania. 

Jako, że jesień to najwięcej grzybów - ale nie tylko.

Ekipa stała : Małgosia, Asia, Andrzej i ja (Marek) czyli „Kółko geriatryczne” - grupę uzupełnia przekupny pies Walker zwany Łokciem. Kto czytał wpis PRÓBA KORUPCJI - Ten wie.

Małgosia

Andrzej

Asia i "przekupny pies"

Przyjechaliśmy. Na parkingu dosyć dużo samochodów - w końcu okres grzybowy, a więc pora gremialnych wyjazdów do  lasów.

Dla nas to raczej minus ale my bez koszyków, a poza tym szukamy chyba trochę innej „zdobyczy”

Zaczęło się całkiem fajnie od znalezienia kilku grzybów rosnących na ściętych pniach - ułożonych w stosy. 

Tym razem nie będę się wygłupiał i nie podejmuję się znajdowania nazw gatunkowych bo to nie takie proste, a po co mam świecić oczami za wprowadzanie w błąd. Grzyby - i koniec.

Najciekawszy był  grzyb wyrastający centralnie ze ściętego pnia, którego dosyć dokładnie oglądał i uwieczniał Andrzej. No cóż wyglądał jak …grzyb i na tym koniec!

 Poniżej efekt pracy Andrzeja.

Fot: Andrzej Rapak

Nawet pień, który w przeszłości był domem Koziorogów - chociaż martwy to służy teraz jako pożywka dla różnej maści grzybków - tutaj wprawiała się Gosia.

Małgosia

Najmniej zainteresowany zdjęciami był Łokieć, który ciągał Asię po lesie podążając za Andrzejem - w nadziei, że może coś dostanie.

Asia z Walkerem

Andrzej w towarzystwie swojej"ofiary"😂

Grzybów było całkiem sporo ale nie można pokazać wszystkich, które fotografowaliśmy bo zrobiłby się z tego długi i nudny tasiemiec. Więc jeszcze tylko kilka.

 

Po dosyć dużej dawce grzybów zaczęliśmy „polować” na śluzowce. To już całkiem niezłe „dziwolągi” - przepraszam za eufemizm ale to już nie grzyb (ale jeszcze nie zwierzę) pomimo tego, że ma zdolność poruszania się. 

Nie, nie bójcie się! Nie biegają drobnym truchtem po pniach i nie będą nas ganiać po lesie - po prostu potrafią się powoli przemieszczać - raczej jak ameby, Czyli sprinterzy to raczej nie są. 😉😂😂

Poniżej kilka przykładów kreatywności Matki Natury.

  

Fot: Andrzej Rapak

Fot: Andrzej Rapak

Fot: Małgosia Gęgotek-Rapak

Fot: Małgosia Gęgotek-Rapak

Fot: Małgosia Gęgotek-Rapak

Fotografując jednego z nich (śluzowców) zauważyliśmy małe żuczki, które do momentu gdy się poruszyły traktowaliśmy jak jakieś wykwity na śluzowcach. 
Małe to strasznie - około milimetra- ale błyszczały jakby były z polerowanej stali!

Zresztą jak zaczęliśmy się uważnie przyglądać to znaleźliśmy więcej 

różnego rodzaju zwierzątek.😀

 

Fot: Małgosia Gęgotek-Rapak

Fot: Andrzej Rapak

Ciekawe co myślą ludzie jak widzą "bandę starszaków" siedzącą koło pnia - zmieniającą okulary i wpatrującą się weń  - dyskutując nad "jakąś zauważoną pleśnią".

Ale wierzcie - mało nas to obchodzi- my lubimy to swoje "zakręcone" towarzystwo.

Cóż - nikt nie jest doskonały 😁😂😂😎

Zdjęcia: Marek Czubaszek - chyba, że podpisano inaczej.